“สายลมแห่งความหวังดี”

เวลา…………..มักจะเดินไปข้างหน้าเสมอ

อย่างที่รู้กัน ว่าเวลาไม่เคยเดินถอยหลัง

จะมีก็คงเป็นแค่เรา ………….ที่ชอบมองกลับหลัง

………………………………………………

เคยรู้สึกว่าเวลา ปัจจุบันนี้อะไรๆก็เร็วไปหมดบ้างหรือป่าว?

เคยรู้สึกเหมือนกับว่า ตื่นมาวันนี้ยังไม่ได้ทำอะไรก็จะเข้านอนอีกแล้ว บ้างมั้ย?

เคยรู้สึกหงุดหงิดกับการ รออาหารที่สั่งไปมั้ย?

เคยบ่นว่า รู้งี้นั่งมอไซค์ดีกว่า….ไม่น่าเดินมาเลย ( หน้าห้าง…ไปหลังห้าง)

……………………………………………………

เด็กในวันที่ผ่านมา ไม่ค่อยได้รับการสอนให้รู้จักคำว่า “รอ”

ผู้ใหญ่ในวันนี้เลย มีแต่ความรู้สึกว่าทน “รอ” ไม่เป็น

………………………………………………….

ทุกวันนี้ แม้ว่าโลกเราจะพัฒนาไปไกลมากแค่ไหน

ไม่ว่าจะมีทั้ง บีบี ทั้ง เฟสบุ๊ค ทั้ง ทวิตเตอร์

แต่ฉัน………………………………………..

ทุกวันนี้ยังคงเขียนจดหมายถึงคนที่ผูกพันธ์อยู่บ่อยครั้ง

ฉันไม่เถียงว่าการโทรคุยกันบางทีมันก็ดีกว่า

แต่……..ฉันจะอมยิ้มกับตัวหนังสือที่อีกคนเขียนมาหามากกว่า

ฉันมักจะบอกใครหลายๆคนว่า ตัวหนังสือมีความหมาย ตามใจเรา

เพื่อนบางคนของฉันชอบเขียนอะไรคลุมเคลือลงเฟสบุ๊ค

ทำให้คนที่เขาสื่อถึงเข้าใจผิดอยู่บ่อยครั้ง

ถ้าเป็นอย่างนั้น….ฉันแนะนำให้โทรไปคุยเลยดีกว่า

พูดประโยคเดียวกับที่เขียนไว้นั่นแหละ

แต่น้ำเสียงคงไม่เหมือนตอนที่เขาอ่านแน่นอน

……………………………………………………………

กลับมาที่จดหมายของฉัน

ไม่ว่าตัวหนังสือจะเป็นเช่นไร  ใจความจะมีความหมายแบบไหน

ฉันรู้ว่า คนเขียนมา เขาตั้งใจเขียนมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ

เพราะหน้าซองก็บอกอยู่แล้ว ว่าเป็นชื่อฉัน

ช่วงเวลา ที่ฉันรอจะได้อ่านจดหมายฉบับใหม่

ฉันมักจะเอาฉบับเก่าๆ มาอ่านเสมอ เสมอ

จดหมายทุกฉบับ มีแต่ข้อความที่อบอุ่น

แม้ว่าบางที จะไม่มีคำอ่อนหวาน ไม่มีคำว่า “คิดถึง”

แต่ฉัน รู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อ่านมัน……

จดหมาย สำหรับฉันแล้ว

มันคือ…………….”สายลมแห่งความหวังดี”

Once upon a time !

 

Once upon a time !

I am a little girl with no dream, no hope!

Time passed by

I am growing and growing !

I have a dream, a lot of dreams.

I have a hope, many hopes.

I tried to catch my dream.

I tried to reach to my hope .

But I am so try, very try.

Now, I am done, I already stand still to see everything gone !

I am so down !

No dream , No hope ………… like when I was a little !!

My new life !!

In my past few days !!

My life was changed alot .

From someone who dosen’t know the road in bkk ,turn to know much better!

From someone who never take a bus to go to school , turn to take a bus everyday !

From someone who dosen’t like to drees up, maybe I might to get drees up !

My life is quite changed !!

 

Not a little bit but too much very much !!

เพลงแห่งปี หนูช๊อบ ชอบ

เบาเบา by Singular

 

ใจหนึ่งใจ จะต้องการอะไร
ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย
เพียงเธอนั้น ใส่ใจกันเบาเบา
พอให้สองเรา ได้ทำอะไรมากมายในตอนนี้

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

เธอกับฉัน ยังต้องเดินทางไกล
คงไม่สายไป ให้เวลากับใจได้เรียนรู้

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

บางเวลาไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลาฉันเข้าใจ เธอลืมกันไป
บางเวลาไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไป ดังนั้นค่อยๆ รักกันเบาเบา

คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ขอเธอแค่เพียงเท่านั้น ค่อยๆ รักกันเบาเบา

ค่อยๆ รักกันเบาเบา

Hello world!

วันว่าง

หลังจากที่ห่างหายไปนาน….

 

มัวแต่ไปหลงอยู่กับ hi5 และ facebook

 

ตอนนี้ก็กลับมาที่จุดเริ่มต้น

 

ตอนนี้อยู่ในช่วงปิดเทอม

 

ไม่รู้ว่าเรียกว่าปิดเทอมจะใช้ได้มั้ย?  ก็ปิดแค่อาทิตย์เดียว

 

แต่ก็เป็นปิดเทอมที่สงบทีสุด

ฝนตกปรอยๆ ทั้งวัน และทุกวัน

 

บรรยากาศดูอึมครึม เงียบ และ….เหงาดี

 

มีอะไรหลายอย่างอยากจะเขียน อยากจะเล่า

 

แต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี

 

เมื่อช่วง 2-3 เดือนก่อน เจ้า labtop ตัวดีเกิดป่วยเฉียบพลัน

 

หลังจากที่เจ็บออดแอดมานาน

 

จนทำให้เกิดอาการ อัลไซเมอร์ ……….

 

ทำให้ความทรงจำที่มีอยู่น้อยนิดของเจ้าของมันหายไปด้วย

 

รูปภาพ วันเวลา เก่าๆ ที่ฝรั่งเศสหายเกลี้ยง

 

เฮ้อ………………..

 

 

ไม่รู้จะโทษอะไรดี

 

แต่ก็ยังดี  ที่ยังพอมีความจำสำรองอยู่ ถึงจะมีไม่ครบแต่ก็ช่วยบรรเทาได้

 

ทำให้…..เกิด อาการบ่อน้ำตาแตกคนเดียวตั้งหลายรอบ

 

สุดท้าย

 

ก็มานั่งระลึก ถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมาแล้ว

 

ที่ไม่อาจเอาคืนมาได้

 

เคยคิดว่า ชั้นจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด เพื่อที่วันข้างหน้าจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ

 

สุดท้าย คำคำนั้นดันก้องมาในหัวสมองว่า

 

" ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ชั้นจะทำ………………….ให้ดีกว่านี้"

don’t know why¨¨¨¨

 

 

    ช่วงที่ผ่านมาอากาศร้อนมาก มาก

 

จนตัวเองจะละลายเป็นไอติมอยู่แล้ว

 

พูดถึงไอติม ก้อมีเรื่องเกี่ยวกับไอติมมาเล่า

 

ด้วยฉายา " โก๊ะ " ที่มีบุคคลแสนดีตั้งให้ (ประชด)

 

มันเลยเหมือนกลายเป็นตราบาปประจำตัว

 

เมื่อวานนี้เองสดๆร้อนๆเลย

 

กลับมาจากบ้าน ด้วยอากาศที่ร้อนอบอ้าวก้อเลยอยากกินไอติม

 

เลยแวะเข้าฟิวส์ หาไอติมกิน

 

ลงทุนไป 39 บาท

 

ได้เลียไป 2 แผลบเอง

 

มันก้อร่วงโปะ ต่อหน้าต่อตา

 

ไอติมช้านนนนนนนนนนน……..

 

 

 

เค้าว่ากันว่า เด็กกำลังโต จะเป็นวัยกำลังจดจำ

 

เมื่อพ่อเด็กเดินผ่านมา ก้อรีบชี้ให้ลูกๆมองหน้าชั้นพร้อมกับว่า

 

" ดูสิ ไอติมหล่นเลย ฮ่าๆๆๆๆ"

 

ไม่เข้าใจ จะบอกลูกตัวเองทำไม?

together

 

 

 

เคยรู้สึกว่าเราเป็นส่วนเกินสำหรับบางเรื่องมั้ย???

 

หรือว่าเคยทำตัวให้คนอื่นคิดว่าเราทำให้เขาเป็นส่วนเกินมั้ย???

 

เคยพยายามที่จะทำอะไรบางอย่างแล้วไม่สำเร็จ แล้วล้มเลิกมันไปมั้ย??

 

หรือว่าเคยเสียใจเพราะสิ่งที่หวังไว้มันไม่เป็นเหมือนที่หวังบ้างรึป่าว??

 

               ใครหลายคนอาจจะ คิดเรื่องแบบนี้อยู่เรื่อยๆ

 

แล้วทุกครั้งที่คิดรู้สึกยังไงล่ะ ??

 

คิดว่าตัวเองไม่มีค่ารึป่าว??

 

อยากแก้ปัญหาพวกนี้ ควรทำยังไงล่ะ ??

 

หรือว่าจะลองรักตัวเองขึ้นหน่อย ให้กำลังใจตัวเองอีกนิด และทำทุกวันเหมือนเป็นวันสุดท้ายดูดีมั้ย???

 

เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น

 

 

 

จากการที่ไม่เคยบอกรัก พ่อกับแม่

 

ตอนนี้กลายเป็นบอกทุกครั้งที่ต้องการ

 

จากที่เคยไม่กล้าเผชิญหน้ากับคนที่ไม่รู้จัก

 

ตอนนี้กล้าที่จะเข้าไปขอเบอร์คนแปลกหน้า

 

จากที่คิดว่าไม่อาจอยู่ร่วมโลกกับบางคนได้

 

ตอนนี้ก็โลกกูเหมือนกัน โลกมันเหมือนกัน ก็อยู่กันไปล่ะกัน

 

 

คิดว่าแค่นี้……ชีวิตดูมีค่าขึ้นรึยัง???

 

 

ทุกอย่างในโลก ล้วนมีคู่ของมัน

 

 

ดีเลว มันก็มีอยู่เพื่อความสมดุล…..

like it

 http://media.imeem.com/m/IkqRURyl4I

คนเคยคุ้น…..

 

 

ในที่สุดก้อได้กลับมาอีกครั้ง

 

……………..

 

เปลี่ยนบรรยากาศของบล๊อกใหม่  หลังจากใช้อันเก่ามานานหลายปี

 

ทานตะวัน…..สวยเนอะ

 

ดอกไม้อะไรก้อไม่รู้ เต็มไปด้วยความหวัง

 

ยอมหักไม่ยอมงอ…..

 

 

แง่ว…..ไม่เกี่ยว

 

ตามแต่พระอาทิตย์ 

 

 

พระอาทิตย์ก้อเหลือเกิน เดินหนีตลอด

 

แต่…มันไม่เคยย่อท้อเลย

 

คงคิดล่ะสิ ว่าพรุ่งนี้ก้อได้เจอกันใหม่..

 

 

เราก้อกลัวว่ามันจะไม่บาน

 

เลยต้องใช้เทียนแก้ว….

 

เทียนแก้วนับร้อย  แต่ก้อแทนพระอาทิตย์

 

ดวงเดียวไม่ได้

 

 

 

 

ช่วยฉันทีเถอะ

 

 

 

ช่วยบานเป็นความหวังให้ฉันที

 

 

ฉันคงต้องพร่ำบอกมันอย่างนี้ทุกวัน

 

 

ทานตะวัน

 

 

เป็นดอกไม้ ที่ฉันมองเลยผ่านไปตลอด

 

ไม่เคยหยุดคิดว่ามันสวย

 

ไม่เคยสนว่าจะหอมหรือไม่

 

แต่มันก้ออยู่ตรงนั้น

 

ที่เดิม

 

 

ที่ที่คุ้นเคย

 

 

 

ผ่านวัน  ผ่านเดือน   ผ่านปี

 

 

อยูตรงนั้น

 

 

…บ้านฉัน…

 

 

อบอุ่น